Περιγραφή

Τα ανευρεθέντα στο Ιερό του Διός χάλκινα ομοιώματα φύλλων (εικ. 38) και βαλανιδιών, καθώς και η απεικόνιση τέτοιου δένδρου σε χάλκινο νόμισμα (εικ. 39) από τη Δωδώνη, γύρω στο 300 π.Χ., χρησιμεύουν για την ταύτιση του ιερού δένδρου στο συγκεκριμένο μαντείο. Στην Οδύσσεια (14.327-328 και 19.296-297) αναφέρεται ότι αρχικώς οι χρησμοί δίδονταν από την ιερή φηγό. Το θρόισμα των φύλλων της υπέβαλε την ιδέα ότι το συγκεκριμένο δένδρο ομιλούσε («πολυγλώσσου δρυός», Σοφοκλέους Τραχίνιαι στ. 1168 και «δρυός λόγους», Πλάτωνος Φαίδρος 275β). Η προφητική δυνατότητα της δρυός πρέπει να σχετίζεται με τη δενδρολατρεία, σύμφωνα με την οποία ένα ιερό δένδρο συνιστά μία μικρογραφία του σύμπαντος και του κύκλου της ζωής (imago mundi) και σύμβολο της αναγέννησης της φύσης.